Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

stored up

  • 1 promptuarium

    I
    cupboard; store room; place where things are stored ready for use
    II
    storeroom; cupboard; place where things are stored for ready use; repository

    Latin-English dictionary > promptuarium

  • 2 thensaurum

    thēsaurus (old form thensaurus, Plaut. Trin. prol. p. ciii. Ritschl; cf. Marin. Fratr. Arv. p. 590; collat. form thensau-rum, n., Petr. 46, 8), i, m., = thêsauros.
    I. A.
    Lit.:

    TABVLARIVS THENSAVRORVM,

    Inscr. Orell. 3247:

    thensaurum effodere,

    Plaut. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8; id. Ps. 2, 2, 33; id. Aul. prol. 7:

    thesaurum defodere... invenire,

    Cic. Div. 2, 65, 134:

    nec vero quemquam senem audivi oblitum, quo loco thesaurum obruisset,

    id. Sen. 7, 21:

    non exercitus neque thensauri praesidia regni sunt, verum amici,

    Sall. J. 10, 4:

    intactis opulentior Thesauris Arabum,

    Hor. C. 3, 24, 2.—
    2.
    Law t. t., treasure trove:

    thensaurus est vetus quaedam depositio pecuniae, cujus non exstat memoria, ut jam dominum non habeat,

    Dig. 41, 1, 31, § 1; 41, 2, 3, § 3; Cod. 10, 15, 1.—
    B.
    Trop. (very rare):

    thesaurus mali,

    a great quantity, Plaut. Merc. 1, 2, 54: stupri, id. Fragm. ap. Non. 456, 19; cf.: augent ex pauxillo;

    thensaurum inde pariunt,

    id. Most. 4, 1, 8:

    thesauros penitus abditae fraudis vultu laeto tegentes,

    App. M. 5, p. 165, 15. —
    2.
    Of persons, a treasure, loved one, a valued or dear object: Di. Quid, amator novos quispiam? Ast. Integrum et plenum adortust thensaurum, Plaut. Truc. 4, 2, 13; cf. id. ib. 2, 1, 34:

    eccum lenonem, incedit, thensaurum meum,

    id. Curc. 5, 2, 76; cf.:

    thensaurus copiarum,

    id. As. 3, 3, 67.—
    II. A.
    Lit.:

    monedula condens semina in thesauros cavernarum,

    id. 17, 14, 22, § 99; cf. poet., of the cells of bees, Verg. G. 4, 229:

    admonent quidam, esse thesaurum publicum sub terrā saxo quadrato septum,

    Liv. 39, 50, 3:

    Proserpinae,

    id. 29, 8, 9; 29, 18, 4; 31, 12, 1; cf. poet. of the Lower World: postquam est Orcino traditus thesauro, Naev. ap. Gell. 1, 24, 2.—
    2.
    Esp., a strong-box, treasure-chest:

    cum thesaurum effregisset heres,

    Plin. 34, 7, 17, § 37:

    apertis thesauris suis,

    Vulg. Matt. 2, 11.—
    B.
    Trop., a repository, conservatory, magazine, collection, Plaut. Poen. 3, 3, 12:

    quid dicam de thesauro rerum omnium, memoria?

    Cic. de Or. 1, 5, 18; Quint. 11, 2, 1; cf.:

    thesauri argumentorum,

    Cic. Part. Or. 31, 109:

    suppeditat nobis Atticus noster de thesauris suis quos et quantos viros,

    id. Fin. 2, 21, 67: thesauros oportet esse non libros, Plin. praef. § 17; cf.:

    mihi quoties aliquid abditum quaero, ille thesaurus est,

    a literary storehouse, Plin. Ep. 1, 22, 2.—
    III.

    Lewis & Short latin dictionary > thensaurum

  • 3 thesaurus

    thēsaurus (old form thensaurus, Plaut. Trin. prol. p. ciii. Ritschl; cf. Marin. Fratr. Arv. p. 590; collat. form thensau-rum, n., Petr. 46, 8), i, m., = thêsauros.
    I. A.
    Lit.:

    TABVLARIVS THENSAVRORVM,

    Inscr. Orell. 3247:

    thensaurum effodere,

    Plaut. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8; id. Ps. 2, 2, 33; id. Aul. prol. 7:

    thesaurum defodere... invenire,

    Cic. Div. 2, 65, 134:

    nec vero quemquam senem audivi oblitum, quo loco thesaurum obruisset,

    id. Sen. 7, 21:

    non exercitus neque thensauri praesidia regni sunt, verum amici,

    Sall. J. 10, 4:

    intactis opulentior Thesauris Arabum,

    Hor. C. 3, 24, 2.—
    2.
    Law t. t., treasure trove:

    thensaurus est vetus quaedam depositio pecuniae, cujus non exstat memoria, ut jam dominum non habeat,

    Dig. 41, 1, 31, § 1; 41, 2, 3, § 3; Cod. 10, 15, 1.—
    B.
    Trop. (very rare):

    thesaurus mali,

    a great quantity, Plaut. Merc. 1, 2, 54: stupri, id. Fragm. ap. Non. 456, 19; cf.: augent ex pauxillo;

    thensaurum inde pariunt,

    id. Most. 4, 1, 8:

    thesauros penitus abditae fraudis vultu laeto tegentes,

    App. M. 5, p. 165, 15. —
    2.
    Of persons, a treasure, loved one, a valued or dear object: Di. Quid, amator novos quispiam? Ast. Integrum et plenum adortust thensaurum, Plaut. Truc. 4, 2, 13; cf. id. ib. 2, 1, 34:

    eccum lenonem, incedit, thensaurum meum,

    id. Curc. 5, 2, 76; cf.:

    thensaurus copiarum,

    id. As. 3, 3, 67.—
    II. A.
    Lit.:

    monedula condens semina in thesauros cavernarum,

    id. 17, 14, 22, § 99; cf. poet., of the cells of bees, Verg. G. 4, 229:

    admonent quidam, esse thesaurum publicum sub terrā saxo quadrato septum,

    Liv. 39, 50, 3:

    Proserpinae,

    id. 29, 8, 9; 29, 18, 4; 31, 12, 1; cf. poet. of the Lower World: postquam est Orcino traditus thesauro, Naev. ap. Gell. 1, 24, 2.—
    2.
    Esp., a strong-box, treasure-chest:

    cum thesaurum effregisset heres,

    Plin. 34, 7, 17, § 37:

    apertis thesauris suis,

    Vulg. Matt. 2, 11.—
    B.
    Trop., a repository, conservatory, magazine, collection, Plaut. Poen. 3, 3, 12:

    quid dicam de thesauro rerum omnium, memoria?

    Cic. de Or. 1, 5, 18; Quint. 11, 2, 1; cf.:

    thesauri argumentorum,

    Cic. Part. Or. 31, 109:

    suppeditat nobis Atticus noster de thesauris suis quos et quantos viros,

    id. Fin. 2, 21, 67: thesauros oportet esse non libros, Plin. praef. § 17; cf.:

    mihi quoties aliquid abditum quaero, ille thesaurus est,

    a literary storehouse, Plin. Ep. 1, 22, 2.—
    III.

    Lewis & Short latin dictionary > thesaurus

  • 4 locuplēs

        locuplēs ētis (abl. -plētī or -plēte; plur gen. -plētium and -plētum), adj. with comp. and sup.    [locus+PLE-], rich in lands, substantial, opulent: pecuniosi et locupletes.— Rich, wealthy, opulent: egebat? immo locuples erat: aquila, i. e. the lucrative post of centurion, Iu.: locupletem optare podagram, the rich man's, Iu.: praedā locuples, S.: frugibus annus, H.: urbs locupletissima.—As subst: agros locupletium plebi colendos dedit, the rich: proscriptiones locupletium, S.: locuples quae nupsit avaro, Iu.—Fig., well stored, provided, richly supplied, rich: domus: oratione: Latina lingua locupletior quam Graeca.— Responsible, trustworthy, trusty, safe, sure: reus, that can fulfill his engagement, L.: locupletissimi auctores: tabellarius.
    * * *
    locupletis (gen.), locupletior -or -us, locupletissimus -a -um ADJ
    substantial, opulent, wealthy; rich in lands; rich, richly provided; trusty

    Latin-English dictionary > locuplēs

  • 5 situs

        situs adj.    [P. of sino], placed, set, lying, situate: Romuli lituus, cum situs esset in curiā Saliorum, etc.: in ore sita lingua est: in ipsis penetralibus (Britanniae), Ta.—Of places, lying, situate: locus in mediā insulā: in quo (sinu) sita Carthago est, L.: urbes in orā Asiae, N.—Of the dead, laid out, ready for burial: Ea (mater) sita erat exadvorsum, T.— Laid at rest, buried, interred: hic est ille situs: C. Mari sitae reliquiae: (Aeneas) situs est... super Numicum fluvium, L. —Fig., placed, situated, fixed, present, ready: Peiore res loco non potis est esse quam in quo nunc sita est, T.: quae ceteris in artibus aut studiis sita sunt: (voluptates) in medio sitas esse dicunt, within the reach of all.—Lying, resting, dependent: In te spes omnis nobis sitast, T.: adsensio quae est in nostrā potestate sita: situm in nobis, as far as lies in us: est situm in nobis, ut, etc.: qui omnem vim divinam in naturā sitam esse censet: in armis omina sita, S.: iam si pugnandum est, quo consilio, in temporibus situm est.
    * * *
    I
    sita, situm ADJ
    laid up, stored; positioned, situated; centered (on)
    II
    situation, position, site; structure; neglect, disuse, stagnation; mould

    Latin-English dictionary > situs

  • 6 situs

        situs ūs, m    [1 SA-], a situation, position, site, location, station: cuius hic situs esse dicitur: urbs situ nobilis: locorum, Cu.: urbes naturali situ inexpugnabiles, L.: Africae, S.: castrorum, Cs.: turris situ edita, Cu.: membrorum: monumentum Regali situ pyramidum altius, i. e. structure, H.: opportunissimi sitūs urbibus: sitūs partium corporis: revocare sitūs (foliorum), a<*>ran<*>ement, V.— Idleness, sloth, inactivity, sluggishness: victa situ senectus, V.: Indigna est pigro forma perire situ, O.: marcescere otii situ civitatem, L.: (verba) Nunc situs informis premit, H.: in aeterno iacere situ, i. e. forgetfulness, Pr.— The effect of neglect, rust, mould, mustiness, dust, dirt, filth: Per loca senta situ, V.: immundus, O.: Situm inter oris barba Intonsa, etc., C. poët.
    * * *
    I
    sita, situm ADJ
    laid up, stored; positioned, situated; centered (on)
    II
    situation, position, site; structure; neglect, disuse, stagnation; mould

    Latin-English dictionary > situs

  • 7 amphorarius

    amphoraria, amphorarium ADJ
    contained/stored in amphora/jars

    Latin-English dictionary > amphorarius

  • 8 cisterninus

    cisternina, cisterninum ADJ
    of/obtained from cisterns, cistern-

    Latin-English dictionary > cisterninus

  • 9 conditivus

    conditiva, conditivum ADJ
    suitable for preserving/storing; preserved/stored/laid up (food)

    Latin-English dictionary > conditivus

  • 10 donarium

    part of temple where votive offerings were received/stored; treasure chamber

    Latin-English dictionary > donarium

  • 11 promptarium

    storeroom; cupboard; place where things are stored for ready use; repository

    Latin-English dictionary > promptarium

  • 12 promtuarium

    storeroom; cupboard; place where things are stored for ready use; repository

    Latin-English dictionary > promtuarium

  • 13 horreaticus

    horrĕātĭcus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a storehouse:

    species,

    i. e. the corn stored up in a magazine Cod. Theod. 11, 14, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > horreaticus

  • 14 inconditus

    incondĭtus, a, um, adj.
    I.
    (Acc. to condo, I.) Not made, uncreated (post-class.):

    ne quid innatum et inconditum praeter solum deum crederemus,

    Tert. adv. Hermog. 18.—
    II.
    (Acc. to condo, II.)
    A.
    Not stored up:

    fructus,

    Col. 1, 5, 6; 3, 2, 1.—
    B.
    Without order, irregular, disordered, confused, unformed, uncouth, rude (the class. signif. of the word): inconditum non ordinate compositum, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.:

    acies, with inordinata,

    Liv. 44, 39, 1; so,

    agmen,

    Tac. A. 2, 12:

    ordo ramorum,

    Plin. 16, 30, 53, § 122:

    turbidusque clamor,

    Plin. Ep. 9, 13, 4:

    jus civile,

    Cic. de Or. 1, 44, 197:

    genus dicendi,

    id. Brut. 69, 242; cf.:

    dicendi consuetudo,

    id. de Or. 3, 44, 137:

    sententias inconditis verbis efferre,

    id. Or. 44, 150: carmina, artless, rude soldiers ' songs, Liv. 4, 20, 2; cf.:

    ibi haec incondita solus... jactabat,

    Verg. E. 2, 5:

    inter jocos militares, quos inconditos jaciunt,

    Liv. 5, 49, 7; 5, 47, 4; 4, 13, 4:

    si alicujus inconditi arripias dissipatam aliquam sententiam,

    Cic. Or. 70, 233:

    homines,

    i. e. not accustomed to military fatigue, Tac. H. 2, 16:

    urbanitas, in qua nihil inconditum possit deprehendi,

    Quint. 6, 3, 107; cf.:

    Syphax inconditae barbariae rex,

    Liv. 30, 28, 3:

    nova atque incondita libertas,

    id. 24, 24, 2.—
    C.
    Unburied:

    corpora,

    Luc. 6, 101:

    per patris cineres, qui inconditi sunt,

    Sen. Contr. 3 praef. § 7.— Adv.: in-condĭtē, confusedly, Cic. Or. 3, 44; id. Div. 2, 71 al.; Gell. praef. § 3; Spart. Carac. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > inconditus

  • 15 locuples

    lŏcū̆ples, ētis (ū, Mart. 5, 36, 6; gen. locupletium and locupletum; abl. sing. locuplete, usu. of a person, Cic. Verr. 2, 4, 12, § 29; id. Att. 12, 43, 2; Tac. H. 1, 46;

    rarely of a thing,

    Hor. S. 2, 6, 102; Pers. 3, 74:

    locupleti, of things,

    Cic. Verr. 2, 4, 1, § 1; id. de Or. 3, 48, 185; Sen. Contr. 2, 9, 4;

    rarely of a person,

    Cic. Verr. 2, 4, 21, § 46; Macrob. S. 5, 18, 14; v. Neue, Formenl. 2, p. 49 sq.), adj. [locus-plenus], rich in lands, substantial, opulent (syn.: dives, abundans, copiosus).
    I.
    Lit.:

    quod tum erat res in pecore et locorum possessionibus: ex quo pecuniosi et locupletes vocabantur,

    Cic. Rep. 2, 9, 16; cf.:

    (P. Nigidius) locupletem dictum ait ex compositis vocibus, qui pleraque loca, hoc est, qui multas possessiones teneret,

    Gell. 10, 5: locupletes locorum multorum domini, Paul. ex Fest. p. 119 Müll.—

    So too, locupletem a locorum copia,

    Quint. 5, 10, 55:

    locupletes dicebant loci, hoc est agri plenos,

    Plin. 18, 3, 3, § 11:

    unum genus est eorum, qui magno in aere alieno, majores etiam possessiones habent: horum hominum species est honestissima, sunt enim locupletes,

    Cic. Cat. 2, 8;

    rarely of things: neque minus locuples ad eos hereditas perveniat,

    Gai. Inst. 1, 192.—
    B.
    Transf., in gen., rich, wealthy, opulent:

    de ornatu ut locupletes simus scitis,

    Plaut. Rud. 2, 1, 4:

    egebat? immo locuples erat,

    Cic. Rosc. Com. 8, 22:

    mulier copiosa plane et locuples,

    id. Div. in Caecil. 17, 55.—As subst.:

    Lycurgus agros locupletium plebi, ut servitio, colendos dedit,

    the rich, Cic. Rep. 3, 9 fin.:

    ut suffragia non in multitudinis, sed in locupletium potestate essent,

    id. ib. 2, 22, 39.—So fem.:

    locuples quae nupsit avaro,

    Juv. 6, 141:

    locuples et referta domus,

    id. de Or. 1, 35, 161:

    in locuplete penu,

    Pers. 3, 74:

    locupletem optare podagram,

    i. e. characteristic of the rich, Juv. 13, 96. —With abl.:

    praedā locuples,

    Sall. J. 84:

    locuples frugibus annus,

    Hor. Ep. 2, 1, 137:

    mancipiis locuples,

    id. ib. 1, 6, 39.—With gen.:

    pecuniae,

    App. M. 8, p. 202, 12:

    locuples aquila,

    i. e. the lucrative post of centurion, Juv. 14, 197.—With in and abl. in thesauris, Vulg. Jer. 51, 13.— Comp.:

    locupletior negotiator,

    Quint. 1, 12, 17.— Sup.:

    urbs locupletissima,

    Cic. Rep. 1, 14:

    locupletissimae urbes,

    Caes. B. C. 3, 31.—
    II.
    Trop.
    A.
    Well stored or provided, richly supplied, rich:

    Lyslas oratione locuples, rebus ipsis jejunior,

    Cic. Fin. 5, 5, 13; id. N. D. 1, 40, 112:

    Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Graecam,

    id. Fin. 1, 3, 10.—
    B.
    Transf., that is able to answer for a thing, that is a good surety, responsible, trustworthy, reliable, safe, sure:

    reus,

    that can fulfil his engagement, Liv. 9, 9: auctor, testis, a sufficient surety, a credible witness:

    Pythagoras et Plato locupletissimi auctores, jubent,

    Cic. Div. 2, 58, 119; cf.:

    quem enim auctorem de illo (Socrate) locupletiorem Platone laudare possumus?

    id. Rep. 1, 10, 16:

    locuples auctor Thucydides,

    id. Brut. 12, 47; id. Div. 1, 19, 37:

    accedit etiam testis locuples, Posidonius,

    id. Off. 3, 2, 10:

    tabellarius,

    a trusty, safe letter-carrier, id. Q. Fr. 3, 9, 6.—Hence, adv.: lŏcū̆plētē, richly, amply (postclass.).
    1.
    Lit., sup.:

    locupletissime mu neratus,

    Spart. Hadr. 3:

    dotata filia,

    Aur. Vict. Epit. 9.—
    2.
    Trop., in comp., Front. ad Anton. Imp. 1, 3 Mai.

    Lewis & Short latin dictionary > locuples

  • 16 promptuarius

    promptŭārĭus ( promt-), a, um, adj. [promo], of or belonging to distribution (sc. of things stored up), distributing:

    arca vestiaria, armarium promptuarium,

    i. e. storehouse, repository, Cato, R. R. 11, 3:

    cella,

    App. Mag. p. 309, 20; and, in comic lang., of a prison, Plaut. Am. 1, 1, 4.—
    II.
    Subst.: promptŭārĭum, ĭi, n., a storeroom, repository, promptuary (late Lat.; cf.

    horreum): e promptuario oleum profer,

    App. M. 1, p. 113, 2; Ambros. Cantic. 1, 20. —In plur., Vulg. Psa. 143, 13.—
    B.
    Transf.:

    ornatissimum linguae tuae,

    i. e. the mouth, Symm. Ep. 9, 67:

    promptuarium rectae rationis et orationis,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 212 Oud.:

    cum omnes quasi vetustatis promptuarium Albini memoriam laudavissent,

    Macr. S. 1, 4, 1.—Collat. form (from metrical necessity), promptārĭum, ii, Aus. Ep. 21 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > promptuarius

  • 17 promtuarius

    promptŭārĭus ( promt-), a, um, adj. [promo], of or belonging to distribution (sc. of things stored up), distributing:

    arca vestiaria, armarium promptuarium,

    i. e. storehouse, repository, Cato, R. R. 11, 3:

    cella,

    App. Mag. p. 309, 20; and, in comic lang., of a prison, Plaut. Am. 1, 1, 4.—
    II.
    Subst.: promptŭārĭum, ĭi, n., a storeroom, repository, promptuary (late Lat.; cf.

    horreum): e promptuario oleum profer,

    App. M. 1, p. 113, 2; Ambros. Cantic. 1, 20. —In plur., Vulg. Psa. 143, 13.—
    B.
    Transf.:

    ornatissimum linguae tuae,

    i. e. the mouth, Symm. Ep. 9, 67:

    promptuarium rectae rationis et orationis,

    App. Dogm. Plat. 1, p. 212 Oud.:

    cum omnes quasi vetustatis promptuarium Albini memoriam laudavissent,

    Macr. S. 1, 4, 1.—Collat. form (from metrical necessity), promptārĭum, ii, Aus. Ep. 21 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > promtuarius

  • 18 repono

    rĕ-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( perf. reposivi, Plaut. As. 3, 1, 16; part. sync. repostus, a, um, on account of the metre, Lucr. 1, 35; 3, 346; Verg. G. 3, 527; id. A. 1, 26; 6, 59; 655; 11, 149; Hor. Epod. 9, 1; Sil. 7, 507 al.), v. a., to lay, place, put, or set back, i. e.,
    I.
    With the idea of the re predominant.
    A.
    To lay, place, put, or set a thing back in its former place; to replace, restore, etc. (class.; syn. remitto).
    1.
    Lit.:

    cum suo quemque loco lapidem reponeret,

    Cic. Verr. 2, 1, 56, § 146:

    quicque suo loco,

    Col. 12, 3, 4:

    humum,

    the earth dug from a pit, Verg. G. 2, 231:

    pecuniam in thesauris,

    Liv. 29, 18, 15 Weissenb.; 31, 13; cf.:

    ornamenta templorum in pristinis sedibus,

    Val. Max. 5, 1, 6:

    infans repositus in cunas,

    Suet. Aug. 94:

    ossa in suas sedes,

    Cels. 8, 10, 1:

    femur ne difficulter reponatur vel repositum excidat,

    set again, id. 8, 20; 8, 10, 7: se in cubitum, to lean on the elbow again (at table), Hor. S. 2, 4, 39:

    insigne regium, quod ille de suo capite abjecerat, reposuit,

    Cic. Sest. 27, 58:

    columnas,

    id. Verr. 2, 1, 56, § 147:

    tantundem inaurati aeris,

    Suet. Caes. 54:

    togam,

    to gather up again, Quint. 6, 3, 54; 11, 3, 149:

    capillum,

    id. 11, 3, 8, prooem. §

    22: excussus curru ac rursus repositus,

    Suet. Ner. 24:

    nos in sceptra,

    to reinstate, Verg. A. 1, 253; cf.:

    reges per bella pulsos,

    Sil. 10, 487:

    aliquem solio,

    Val. Fl. 6, 742:

    veniet qui nos in lucem reponat dies,

    Sen. Ep. 36, 10:

    ut mihi des nummos sexcentos quos continuo tibi reponam hoc triduo aut quadriduo,

    Plaut. Pers. 1, 1, 38; Sen. Ben. 4, 32 fin.:

    quosdam nihil reposuisse,

    Plin. Ep. 8, 2, 6:

    donata,

    Hor. Ep. 1, 7, 39:

    flammis ambesa reponunt Robora navigiis,

    to replace, restore, Verg. A. 5, 752:

    aris ignem,

    id. ib. 3, 231:

    molem,

    Sil. 1, 558:

    ruptos vetustate pontes,

    Tac. A. 1, 63:

    fora templaque,

    id. H. 3, 34:

    amissa urbi,

    id. A. 16, 13:

    statuas a plebe disjectas,

    Suet. Caes. 65:

    cenam,

    Mart. 2, 37, 10;

    so esp. freq. in Vergil, of the serving up of a second course, as of a renewed banquet: sublata pocula,

    Verg. A. 8, 175:

    plena pocula,

    id. G. 4, 378:

    vina mensis (soon after, instaurare epulas),

    id. A. 7, 134:

    epulas,

    id. G. 3, 527:

    festas mensas,

    Stat. Th. 2, 88:

    cibi frigidi et repositi,

    Quint. 2, 4, 29.—
    2.
    Trop., to put or bring back; to replace, restore, renew:

    ut, si quid titubaverint (testes), opportuna rursus interrogatione velut in gradum reponantur,

    Quint. 5, 7, 11; cf.:

    excidentes unius admonitione verbi in memoriam reponuntur,

    id. 11, 2, 19:

    nec vera virtus, cum semel excidit, Curat reponi deterioribus,

    Hor. C. 3, 5, 30.—
    (β).
    To represent or describe again, to repeat:

    fabula quae posci vult et spectata reponi,

    Hor. A. P. 190:

    Achillem (after Homer),

    id. ib. 120; cf.:

    dicta paterna,

    Pers. 6, 66.—
    (γ).
    To repay, requite, return:

    cogitemus, alios non facere injuriam, sed reponere,

    Sen. Ira, 2, 28; cf. Cic. Fam. 1, 9, 19:

    semper ego auditor tantum? nunquamne reponam?

    repay, Juv. 1, 1.—
    (δ).
    To put back, put to rest, quiet:

    pontum et turbata litora,

    Val. Fl. 1, 682; cf.:

    post otiosam et repositam vitam,

    Amm. 29, 1, 44.—
    B.
    To bend backwards, lay back: (grues) mollia crura reponunt, bend back (in walking), Enn. ap. Serv. ad Verg. G. 3, 76 (Ann. v. 545 Vahl.);

    imitated by Virgil: pullus mollia crura reponit,

    Verg. G. 3, 76:

    cervicem reponunt et bracchium in latus jactant,

    Quint. 4, 2, 39:

    tereti cervice repostā,

    Lucr. 1, 35:

    interim quartus (digitus) oblique reponitur,

    Quint. 11, 3, 99:

    hic potissimum et vocem flectunt et cervicem reponunt,

    id. 4, 2, 39:

    membra (mortui) toro,

    Verg. A. 6, 220:

    membra stratis,

    id. ib. 4, 392.—
    C.
    To lay aside or away for preservation; to lay up, store up, keep, preserve, reserve (class.; cf.: regero, reservo).
    1.
    Lit.: nec tempestive demetendi [p. 1571] percipiendique fructūs neque condendi ac reponendi ulla pecudum scientia est, Cic. N. D. 2, 62, 156:

    cibum,

    Quint. 2, 4, 29:

    formicae farris acervum tecto reponunt,

    Verg. A. 4, 403:

    Caecubum ad festas dapes,

    Hor. Epod. 9, 1:

    mella in vetustatem,

    Col. 12, 11, 1; 12, 44, 7:

    alimenta in hiemem,

    Quint. 2, 16, 16:

    (caseum) hiemi,

    Verg. G. 3, 403:

    omnia quae multo ante memor provisa repones,

    id. ib. 1, 167:

    thesaurum,

    Quint. 2, 7, 4:

    scripta in aliquod tempus,

    id. 10, 4, 2.— Poet.:

    eadem (gratia) sequitur tellure repostos, i. e. conditos,

    buried, Verg. A. 6, 655; cf.:

    an poteris siccis mea fata reponere ocellis? (= me mortuum),

    Prop. 1, 17, 11:

    tu pias laetis animas reponis Sedibus,

    Hor. C. 1, 10, 17:

    repono infelix lacrimas, et tristia carmina servo,

    Stat. S. 5, 5, 47.—
    2.
    Trop.:

    opus est studio praecedente et acquisitā facultate et quasi repositā,

    Quint. 8, prooem. §

    29: aliquid scriptis,

    id. 11, 2, 9:

    manet altā mente repostum Judicium Paridis,

    Verg. A. 1, 26:

    reponere odium,

    Tac. Agr. 39 fin.:

    sensibus haec imis... reponas,

    Verg. E. 3, 54.—
    D.
    To put in the place of, to substitute one thing for another (class.).
    1.
    Lit.:

    non puto te meas epistulas delere, ut reponas tuas,

    Cic. Fam. 7, 18, 2:

    Aristophanem pro Eupoli,

    id. Att. 12, 6, 2; Quint. 11, 2, 49:

    eorumque in vicem idonea reponenda,

    Col. 4, 26, 2:

    dira ne sedes vacet, monstrum repone majus,

    Sen. Phoen. 122.—
    2.
    Trop.:

    at vero praeclarum diem illis reposuisti, Verria ut agerent,

    Cic. Verr. 2, 2, 21, § 52.—
    E. 1.
    Lit.:

    remum,

    Plaut. As. 3, 1, 16:

    arma omnia,

    Caes. B. C. 2, 14:

    caestus artemque,

    Verg. A. 5, 484:

    feretro reposto,

    id. ib. 11, 149:

    onus,

    Cat. 31, 8:

    telasque calathosque infectaque pensa,

    Ov. M. 4, 10; Sil. 7, 507:

    rursus sumptas figuras,

    Ov. M. 12, 557:

    bracchia,

    to let down, Val. Fl. 4, 279.— Poet.:

    jam falcem arbusta reponunt,

    i. e. permit to be laid aside, Verg. G. 2, 416.—
    2.
    Trop.:

    brevem fugam,

    to end the flight, Stat. Th. 6, 592:

    iram,

    Manil. 2, 649.—
    II.
    With the idea of the verb predominant, to lay, place, put, set a thing anywhere (freq. and class.; syn. colloco).
    A.
    Lit.:

    grues in tergo praevolantium colla et capita reponunt,

    Cic. N. D. 2, 49, 125:

    colla in plumis,

    Ov. M. 10, 269:

    litteras in gremio,

    Liv. 26, 15:

    hunc celso in ostro,

    Val. Fl. 3, 339:

    ligna super foco Large reponens,

    Hor. C. 1, 9, 6:

    (nidum) ante fores sacras reponit,

    Ov. M. 15, 407.— With in and acc.:

    uvas in vasa nova,

    Col. 12, 16:

    data sunt legatis, quae in aerarium reposuerant,

    Val. Max. 4, 3, 9:

    anulos in locellum,

    id. 7, 8, 9; cf.:

    mergum altius in terram,

    Plin. 17, 23, 35, § 205.—
    B.
    Trop., to place, put, set; to place, count, reckon among:

    in vestrā mansuetudine atque humanitate causam totam repono,

    Cic. Sull. 33, 92:

    vos meam defensionem in aliquo artis loco reponetis,

    id. de Or. 2, 48, 198:

    suos hortatur, ut spem omnem in virtute reponant,

    Caes. B. C. 2, 41:

    in se omnem spem,

    Cic. Tusc. 5, 12, 36:

    nihil spei in caritate civium,

    Liv. 1, 49; 2, 39:

    salutem ac libertatem in illorum armis dextrisque,

    id. 27, 45:

    verum honorem non in splendore titulorum, sed in judiciis hominum,

    Plin. Pan. 84, 8; id. Ep. 1, 3, 3:

    plus in duce quam in exercitu,

    Tac. G. 30; Liv. 24, 37:

    plus in deo quam in viribus reponentes,

    Just. 24, 8, 2:

    fiduciam in re reponere,

    Plin. Ep. 3, 9, 16; 1, 8, 14:

    ea facta, quae in obscuritate et silentio reponuntur,

    id. ib. 1, 8, 6:

    quos equidem in deorum immortalium coetu ac numero repono,

    place, count, reckon among, Cic. Sest. 68, 143; so,

    sidera in deorum numero,

    id. N. D. 2, 21, 54; cf. id. ib. 3, 19, 47 Mos. N. cr.:

    Catulum in clarissimorum hominum numero,

    id. Verr. 2, 3, 90, § 210: aliquem in suis, Antonius ap. Cic. Att. 10, 8, A, 1.— With in and acc.:

    homines morte deletos in deos,

    Cic. N. D. 1, 15, 38:

    in deorum numerum reponemus,

    id. ib. 3, 19, 47:

    Isocratem hunc in numerum non repono,

    id. Opt. Gen. 6, 17:

    aliquid in fabularum numerum,

    id. Inv. 1, 26, 39; and:

    hanc partem in numerum,

    id. ib. 1, 51, 97:

    in ejus sinum rem publicam,

    Suet. Aug. 94.—Hence, rĕpŏsĭ-tus ( rĕpostus), a, um, P. a.
    I.
    Remote, distant (syn. remotus;

    very rare): penitusque repostas Massylum gentes,

    Verg. A. 6, 59:

    terrae,

    id. ib. 3, 364:

    populi,

    Sil. 3, 325:

    convalles,

    App. M. 4, p. 145, 6.—
    II.
    Laid aside, stored up:

    spes,

    Vulg. Col. 1, 5:

    corona justitiae,

    id. 2, Tim. 4, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > repono

  • 19 Sempronia

    Semprōnĭus, i, m.; Semprōnĭa, ae, f., the name of a Roman gens. Its most celebrated members were Ti. and C. Sempronius Gracchus, after whom are named the leges Semproniae (v. infra, A.); fem. Sempronia, wife of D. Junius Brutus, and sharer in Catiline ' s conspiracy, Sall. C. 25 and 40, 5.—Hence,
    A.
    Semprōnĭus, a, um, adj., of or belonging to a Sempronius:

    lex frumentaria,

    Cic. Brut. 62, 222; id. Dom. 9, 24; id. Fam. 1, 7, 10:

    leges,

    id. Verr. 2, 5, 63, § 163; id. Phil. 1, 8, 18 et saep.:

    Sempronia Horrea,

    a place where, by a law of C. Gracchus, the public corn was stored, Fest. p. 290 Müll.; Liv. Epit. 58; 60; Flor. 3, 14 sq.; Vell. 2, 3 sqq.—
    B.
    Semprō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Sempronius, Sempronian:

    senatusconsultum,

    introduced by C. Sempronius Rufus, Cic. Fam. 12, 29, 2:

    clades,

    suffered by the consul C. Sempronius Atratinus, Liv. 4, 43, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Sempronia

  • 20 Sempronianus

    Semprōnĭus, i, m.; Semprōnĭa, ae, f., the name of a Roman gens. Its most celebrated members were Ti. and C. Sempronius Gracchus, after whom are named the leges Semproniae (v. infra, A.); fem. Sempronia, wife of D. Junius Brutus, and sharer in Catiline ' s conspiracy, Sall. C. 25 and 40, 5.—Hence,
    A.
    Semprōnĭus, a, um, adj., of or belonging to a Sempronius:

    lex frumentaria,

    Cic. Brut. 62, 222; id. Dom. 9, 24; id. Fam. 1, 7, 10:

    leges,

    id. Verr. 2, 5, 63, § 163; id. Phil. 1, 8, 18 et saep.:

    Sempronia Horrea,

    a place where, by a law of C. Gracchus, the public corn was stored, Fest. p. 290 Müll.; Liv. Epit. 58; 60; Flor. 3, 14 sq.; Vell. 2, 3 sqq.—
    B.
    Semprō-nĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Sempronius, Sempronian:

    senatusconsultum,

    introduced by C. Sempronius Rufus, Cic. Fam. 12, 29, 2:

    clades,

    suffered by the consul C. Sempronius Atratinus, Liv. 4, 43, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > Sempronianus

См. также в других словарях:

  • Stored — Stored, a. Collected or accumulated as a reserve supply; as, stored electricity. [1913 Webster] It is charged with stored virtue. Bagehot. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stored — Store Store, v. t. [imp. & p. p. {Stored}; p. pr. & vb. n. {Storing}.] [OE. storen, OF. estorer to construct, restore, store, LL. staurare, for L. instaurare to renew, restore; in + staurare (in comp.) Cf. {Instore}, {Instaurate}, {Restore},… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • stored — adj. Stored is used with these nouns: ↑fat …   Collocations dictionary

  • Stored Program Control exchange — (SPC) is the technical name used for telephone exchanges controlled by a computer program stored in the memory of the system. Early exchanges such as Strowger, Panel, Rotary, and Crossbar were electro mechanical and had no software control. SPC… …   Wikipedia

  • stored value card — UK US noun [C] COMMERCE ► a plastic card, often given as a gift, which has a particular amount of money stored on it electronically and which can be used to pay for things up to that value → Compare SMART CARD(Cf. ↑smart card) …   Financial and business terms

  • stored mRNA — “stored” mRNA. См. запасенная мРНК. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) …   Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.

  • Stored procedure — A stored procedure is a subroutine available to applications accessing a relational database system. Stored procedures (sometimes called a proc, sproc, StoPro, or SP) are actually stored in the database data dictionary.Typical uses for stored… …   Wikipedia

  • Stored-value card — A stored value card represents money on deposit with the issuer, and is similar to a debit card. One major difference between stored value cards and debit cards is that debit cards are usually issued in the name of individual account holders,… …   Wikipedia

  • Stored Procedure — Der Begriff Gespeicherte Prozedur (GP) oder englisch Stored Procedure (SP) bezeichnet eine Funktion bestimmter Datenbankmanagementsysteme. In einer Stored Procedure können ganze Abläufe von Anweisungen unter einem Namen gespeichert werden, die… …   Deutsch Wikipedia

  • Stored Procedures — Der Begriff Gespeicherte Prozedur (GP) oder englisch Stored Procedure (SP) bezeichnet eine Funktion bestimmter Datenbankmanagementsysteme. In einer Stored Procedure können ganze Abläufe von Anweisungen unter einem Namen gespeichert werden, die… …   Deutsch Wikipedia

  • Stored procedure — Хранимая процедура  объект базы данных, представляющий собой набор DDL, так и Содержание 1 Реализация хранимых процедур 2 Назначение и преимущества хранимых процедур[2] …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»